31.8.2016
Του Alexander Dugin
Σχετικά με τις δραματικές εξελίξεις στην Τουρκία, οι οποίες προκάλεσαν ραγδαίες αλλαγές σε όλες τις δομές της γεωπολιτικής ισορροπίας δυνάμεων, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όλο και πιο συχνά χρησιμοποιούν τον όρο «παράλληλο κράτος».
Το «παράλληλο κράτος» δεν είναι παρά ένα φιλοαμερικανικό δίκτυο πρακτόρων που αποσκοπούν στην κοινωνική επιρροή και που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε χώρα· το «παράλληλο κράτος», όταν τίθεται επί τάπητος θέμα νομιμότητας της εθνικής κυβέρνησης, εκτελεί πιστά τις εντολές της Ουάσιγκτον.
Αυτό ακριβώς το «παράλληλο κράτος» στην Τουρκία πραγματοποίησε την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος τη νύχτα της 15ης προς τη 16η Ιουλίου. Στην Τουρκία οι τοπικοί άρχοντες βρέθηκαν θαρρείς ένα βήμα προ του θανάτου από το σοκ που βίωσαν. Κάποια στιγμή όμως το παραπέτασμα της σιωπής γύρω από το «παράλληλο κράτος» σηκώθηκε και μέχρι και σήμερα τα διάφορα μέσα και σάιτ «πλημμυρίζουν» από πληροφορίες που κάνουν λόγο για Αμερικανούς πράκτορες στα ανώτατα αξιώματα της τουρκικής εξουσίας, οι οποίοι ξεσκεπάστηκαν.
Δεν θα περάσει όμως πολύς καιρός και είναι βέβαιο πως το θέμα αυτό και πάλι θα μεταφερθεί στην περιφέρεια του ενδιαφέροντος, και αμέσως μετά σιγά-σιγά θα ξεχαστεί. Και γιατί νομίζετε πως θα συμβεί αυτό; Μα, γιατί δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο να ξεριζώσει κάποιος το «παράλληλο κράτος».
Σήμερα στις φυλακές της Τουρκίας έχουν εγκλειστεί μόνο εκείνοι οι οποίοι ανήκουν στην κορυφή του παγόβουνου. Το «παράλληλο κράτος», που δημιουργήθηκε εδώ και πολλές δεκαετίες από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες αντικατέστησαν στον ρόλο αυτό τις μυστικές υπηρεσίες της Μεγάλης Βρετανίας, δεν μπορεί να ξεριζωθεί καθόλου εύκολα. Αντίθετα, συνεχίζει να δραστηριοποιείται στην Τουρκία και τώρα θα αρχίσει αποτελεσματικά να εξαφανίζει τα όποια ίχνη του.
Ο όρος «παράλληλο κράτος» σταδιακά θα βγει από τις πρώτες σελίδες και θα πάει στις αμέσως επόμενες, στο τέλος δε, θα φτάσει να απασχολεί μόνο τις τελευταίες. Τελικά, θα τον μπερδέψουν με μπόλικη δόση «συνωμοσιολογίας». Είναι κάτι που θα συμβεί αναπόφευκτα, διότι το «παράλληλο κράτος» είναι ισχυρό, με βαθιές ρίζες σε όλα τα κλιμάκια της εξουσίας.
Το «παράλληλο κράτος» δεν είναι μόνο τουρκικό φαινόμενο. Εμφανίζεται στην επιφάνεια μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις: κατά τη διάρκεια πραξικοπημάτων, πολέμων και καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης, αλλά ενεργεί σταθερά και η ύπαρξή του είναι αόρατη. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός του. Στις συγκεντρώσεις της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης βγαίνουν και μιλούν, ως επικεφαλής, διάφοροι κλόουν. Όμως οι αληθινοί πράκτορες, εκείνοι που επιδρούν στην κοινή γνώμη, βρίσκονται στην κορυφή της εξουσίας, όντας στην εξωτερική τους εμφάνιση και συμπεριφορά εντελώς νομοταγείς, αλλά την ίδια στιγμή συνεχώς και πεισματικά ασχολούνται με καταστρεπτικά σαμποτάζ, βγαίνοντας στην πρώτη γραμμή μόνο σε ακραία περίπτωση.
Σήμερα στην Τουρκία είναι αποδεκτό πως το «παράλληλο κράτος» ταυτίζεται με την οργάνωση-αίρεση του Φετουλάχ Γκιουλέν. Είναι γνωστό πως η δραστηριότητα της οργάνωσης αυτής είναι εδώ και πολύ καιρό απαγορευμένη στην εδαφική επικράτεια της Ρωσίας, ενώ και ο ίδιος ο Ερντογάν, που η οργάνωση αυτή παραλίγο να σκοτώσει, θαύμασε την έγκαιρη αυτή και «προφητική» απόφαση των ρωσικών αρχών, να απαγορέψουν δηλ. τη δράση του Γκιουλέν εντός της Ρωσίας.
Οι οπαδοί του Γκιουλέν όμως δραστηριοποιούνται ενεργά στο Καζακστάν και το Αζερμπαϊτζάν, ενώ στο Κιργιστάν η επιρροή τους έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να ελέγχουν τον ίδιο τον πρόεδρο της χώρας, τον Αταμπάεφ. Οι Τούρκοι σημαίνουν συναγερμό. Όμως δεν τους ακούν: το «παράλληλο κράτος» θα εξαφανίσει τα ίχνη, ειρωνευόμενο κιόλας όλους εκείνους, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με την ύπαρξή του. Πρόκειται για παράνοια, για θεωρία συνωμοσίας. Έτσι θα πει το «παράλληλο κράτος». Κάτι που δεν συμμερίζονται οι επικεφαλής της εξουσίας στην Τουρκία, που παραλίγο να χάσουν τη χώρα τους, αλλά και τη ζωή τους.
Το «παράλληλο κράτος» όμως είναι πολύ πιο ευρύ από την αίρεση του Γκιουλέν, που δεν αποτελεί παρά έναν μικρό κρίκο ενός τεραστίου δικτύου. Δεν είναι εξάλλου οι οπαδοί του Γκιουλέν υπεύθυνοι για την αποσταθεροποίηση της κατάστασης στο Καζακστάν ή για τις πρόσφατες μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Αρμενία. Για ό,τι αφορά τη Ρωσία δε, αν και εξαγόρασαν μερικούς «τουρκολόγους εμπειρογνώμονες», είναι φανερό ότι η επιρροή της αίρεσης του Γκιουλέν είναι μηδαμινή. Της αίρεσης του Γκιουλέν, ναι. Όχι όμως και του «παράλληλου κράτους»· αυτό, κάτω από άλλο προκάλυμμα, υπάρχει στη Ρωσία και αποτελεί μάλιστα μία πολύ ισχυρή δύναμη.
Κάποιες φορές το εν λόγω φαινόμενο το αποκαλούμε «έκτη φάλαγγα», η οποία, αντίθετα από την «πέμπτη φάλαγγα» που εκδηλώνεται ευθέως κατά της εξουσίας, δεν βρίσκεται έξω, αλλά μέσα σ’ αυτή την εξουσία· βρίσκεται μέσα στην εξουσία και εκεί υλοποιεί αυτό που την έχουν διατάξει οι Αμερικανοί χειραγωγοί της.
Τίποτε απολύτως δεν μπορεί να υποσκάψει τα θεμέλιά της. Ούτε η στρατολόγηση, ούτε η υλική εξασφάλιση. Τα πάντα είναι πολύ πιο ευέλικτα: το «παράλληλο κράτος» δεν είναι απλώς ένα εργαλείο της αμερικανικής ισχύος, αλλά είναι ταυτόχρονα και μία ολόκληρη κοσμοθεωρία, μία αίρεση. Και αν στην Τουρκία και εν μέσω των τουρκογενών εθνών εκδηλώνεται κάτω από το προκάλυμμα του Ισλάμ και του τουρκικού εθνικισμού, ανάλογη είναι η λειτουργία του και στη Ρωσία, όπου εκδηλώνεται ως φιλελεύθερη ιδεολογία.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη Ρωσία ο φιλελευθερισμός και ο εκδυτικισμός μετατράπηκαν σε μία σχεδόν «εθνική ιδέα». Κι η ίδια η τότε εξουσία βοηθούσε ευθέως στη διάδοση των φιλελεύθερων αντιλήψεων, ινστιτούτων, θεωριών και πρακτικών στρατηγικών. Κάτι που ήταν σε πλήρη αντιστοίχηση με τις τάσεις που επικρατούσαν τον καιρό εκείνο. Ακριβώς δηλαδή όπως και στην περίπτωση του Ερντογάν και της αίρεσης του Γκιουλέν. Με τα ίδια του τα χέρια ο Ερντογάν δημιούργησε το εργαλείο της αυτοκαταστροφής του.
Έτσι ακριβώς στη δεκαετία του 1990 και η ίδια η Ρωσία εκπαίδευε από μόνη της μία φιλοαμερικανική φιλελεύθερη ελίτ, που αποσκοπούσε στην καταστροφή της Ρωσίας. Δεν υπάρχει εδώ τίποτα το προσωπικό: απλώς αυτό ακριβώς είναι το «παράλληλο κράτος». Το οποίο, παρά τις πατριωτικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες έχει προβεί ο Πούτιν, εξακολουθεί να είναι ακόμη πανίσχυρο.
(μετάφραση του κειμένου του Αλεξάντερ Ντούγκιν στα ελληνικά: Ησαΐας Κωνσταντινίδης)
Comments