«Δεν απελπίζομαι… Μακεδονική λύση δεν γίνεται χωρίς το κόψιμο του Γόρδιου δεσμού… Η λεγόμενη Βόρεια Μακεδονία είναι στην πραγματικότητα Παραμακεδονία»!
9.2.2019
Συνέντευξη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Αναμφίβολα, σε εποχές πνευματικής ανυδρίας, ο Χρίστος Γούδης αποτελεί έναν σπουδαίο και με σκέψη πρωτότυπη Έλληνα συγγραφέα και διανοούμενο. Ο γνωστός καθηγητής αστροφυσικής έχει αναπτύξει αξιόλογη δράση σε πολλούς τομείς, εφ’ όσον είναι επιπλέον ποιητής, ιστορικός ερευνητής, αλλά και πολιτικός αναλυτής. Είναι επίσης δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων, αξίωμα στο οποίο εξελέγη στις δημοτικές εκλογές του 2014. Το έργο του περιλαμβάνει συγγράμματα με πολύ χαρακτηριστικούς τίτλους: «Η κουλτούρα της Δεξιάς», «Η ανατομία της Δεξιάς», «Αλλού και κάπως», «Οδός Ελλήνων», «Νέος Πατριωτισμός», «Βαϊμάρης και Θούλης (Α)γωνία», «Εζρα Πάουντ: Οι ιδέες, η ζωή και τα ποιήματα», «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: Ποιήματα της Ανδαλουσίας και Ποιητής στη Νέα Υόρκη», και πάμπολλα άλλα, δεδομένου ότι το συγγραφικό του έργο υπερβαίνει τα εβδομήντα (70) βιβλία, πέραν των πολυάριθμων διεθνών ερευνητικών του δημοσιεύσεων!!! Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, και με επίκεντρο το «Μακεδονικό» ζήτημα, κάναμε μαζί του μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση…
Στην επικαιρότητα κυριαρχεί αυτή την περίοδο η περίφημη συμφωνία των Πρεσπών, με την αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων ως «Βόρεια Μακεδονία». Τι πιστεύετε ότι προμηνύουν οι εξελίξεις αυτές στον ελληνικό ορίζοντα;
Να μιλάμε για το χυμένο γάλα, είναι κάτι που δεν έχει πια σημασία… Ήταν αναμφίβολα μία κακή συμφωνία. Το θέμα είναι αν θα μπορούσε να γίνει μια καλύτερη συμφωνία. Αυτό δεν το γνωρίζω. Έχω όμως την αίσθηση, ότι είναι ό,τι καλύτερο έχει κάνει στη διακυβέρνησή του ο Αλέξης Τσίπρας, σε σχέση με όλα τα άλλα που έχει κάνει! Αφού λοιπόν αυτή η κακή -η κάκιστη- συμφωνία είναι ό,τι καλύτερο έχει κάνει ο Τσίπρας, αντιλαμβάνεστε τι γνώμη έχω για το τι συνολικά έχει κάνει τα χρόνια που κυβερνάει αυτός ο αριστερός συρφετός…
Εν πάση περιπτώσει, νόημα έχει να μιλήσουμε για το τι γίνεται πια από εδώ και πέρα. Και θα εστιάσω σε τρία θετικά σημεία που περιέχονται στη συμφωνία.
Το ένα είναι ότι οι σκοπιανοί -ή όπως αλλιώς μπορούμε να τους αποκαλέσουμε- αποδέχτηκαν πως η «Βόρεια Μακεδονία», η Σλαβομακεδονία τους, δεν έχει καμία σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό, με τον Μέγα Αλέξανδρο και με οτιδήποτε έχει σχέση με ελληνικότητα. Αυτό είναι σημαντικό με την εξής έννοια: Το λεγόμενο «Μακεδονικό» πρόβλημα το είχαν προβάλει πολύ διεθνώς αυτοί οι… «σλαβανάκατοι», όπως τους αποκαλούσε ο Ίων Δραγούμης, και είχαν δημιουργήσει μία διεθνή εικόνα σύγχυσης, ακόμα και για τον Μέγα Αλέξανδρο, τον οποίο αποκαλούσαν «Μακεντόνσκι», κατά το Αλεξάντερ Νιέφσκι, ρυπαίνοντας το όνομά του με την σλαβική αυτή παρήχηση. Τώρα, με βάση τη συμφωνία και την αποδοχή από μέρους των σκοπιανών ότι όλα όσα προπαγάνδιζαν μέχρι τώρα ήταν ιστορίες για κρετίνους, μας δίνεται η ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε όλη αυτή την κακόβουλη ιστορική διαστρέβλωση, όχι με «ατάκες» και συνθήματα, αλλά με τεκμηριωμένες θέσεις από ομάδες εμπειρογνωμόνων, αφού πλέον «καθ’ ομολογίαν» -όπως λένε και οι νομικοί- των ίδιων των σκοπιανών, δεν έχουν σχέση με την αρχαία Μακεδονία, τον Μέγα Αλέξανδρο και όλα όσα πρόβαλλαν μέχρι σήμερα. Τι μπορεί όμως να είναι αυτή η «Βόρεια Μακεδονία», τη στιγμή που -όπως ομολογούν, επαναλαμβάνω, κι οι ίδιοι οι «πολίτες» της- δεν έχει σχέση με την αληθινή Μακεδονία; Γιατί η όποια Μακεδονία χωρίς Αλέξανδρο εκ των πραγμάτων παύει να είναι Μακεδονία. Στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μια… Παρα-μακεδονία, όπως λέμε π.χ. παρα-ψυχολογία, παρα-εμπόριο ή παρα-τρεχάμενος! Πιθηκισμοί δηλαδή και απομιμήσεις του αυθεντικού «προϊόντος», κατάλληλοι για τους φτωχούς (τω πνεύματι) καταναλωτές…
Το δεύτερο σημείο στο οποίο θέλω να εστιάσω, είναι το θέμα της γλώσσας. Πάλι καθ’ ομολογίαν τους, αποδέχονται πως ομιλούν μια νοτιοσλαβική γλώσσα, που θέλουν να την λένε «(σλαβο)μακεδονική». Άρα, αυτοί οι ίδιοι αναγνωρίζουν πως η γλώσσα τους δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική γλώσσα και ιστορία. Το πρόβλημά τους βέβαια παραμένει στο εσωτερικό του κρατιδίου τους, γιατί τίθεται το αναπάντητο ερώτημα αν το τουλάχιστον 30% του πληθυσμού τους που είναι Αλβανοί δέχονται ότι η αλβανική γλώσσα τους είναι σλαβική, κάτι που φυσικά δεν το δέχονται με τίποτα.
Το τρίτο σημείο έχει να κάνει με το ότι εμείς δεχόμασταν έως τώρα τα αυτοκίνητά τους με την πινακίδα που ανέγραφε «MK» («Μακεδονία»). Και ενώ υποτίθεται ότι δεν τους αναγνωρίζαμε ως Μακεδονία, δεχόμασταν σαν να μην τρέχει τίποτα τα αυτοκίνητά τους με την πινακίδα αυτή να έρχονται στην Ελλάδα για λόγους ευτελείς, λες και θα σώζονταν η οικονομία της Μακεδονίας μας από τις επισκέψεις και τα μικροεμπορεύματα που αγόραζαν οι παραμακεδόνες. Τώρα αυτό, βάσει της συμφωνίας, αλλάζει, αφού η πινακίδα στα αυτοκίνητά τους γίνεται «ΝΜΚ», δηλαδή «North MaΚedonia», «Βόρεια Μακεδονία». Κάτι είναι κι αυτό.
Είναι, με δυο λόγια, τα σημεία που προαναφέρατε, εκείνα στα οποία πρέπει να στηριχτούμε για να αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα το ζήτημα;
Ακριβώς. Κοιτάξτε, το λεγόμενο «Μακεδονικό πρόβλημα» έχει αρχίσει από πολύ παλιά, από τη δεκαετία του 1870, και δεν έχει σχέση με τα τρέχοντα… θα το έχουμε μονίμως μπροστά μας. Γι’ αυτό και τα πρόσφατα συλλαλητήρια που διεξήχθησαν ήταν φοβερά θετικά, διότι ο ελληνισμός οφείλει να αντιδράσει στη συμφωνία -παρά τα τρία θετικά για εμάς σημεία που προανέφερα- ακριβώς επειδή το πρόβλημα θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας και στο μέλλον.
Τι εννοώ; Ότι μπορεί σήμερα το κράτος αυτό να μην αποτελεί στρατιωτική απειλή, αλλά στο μέλλον -αν ενδεχομένως εμείς βρεθούμε για κάποιο λόγο σε αδυναμία- τότε όλα θα είναι ανοιχτά από απόψεως διεκδικήσεων. Γι’ αυτό χρειάζεται η λαϊκή θέληση, η βούληση δηλαδή του λαού να αντιμετωπίσει ανά πάσα στιγμή το πρόβλημα. Επαναλαμβάνω, είναι υπαρκτό πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή η Παρα-μακεδονία μπορεί να είναι ένα «ψηφιακό» κρατίδιο (μια ψηφίδα στον χάρτη), αλλά αργότερα ποιος ξέρει πώς θα διαμορφωθούν οι συμμαχίες, ή πώς θα αντιδράσουν οι διάφοροι «γείτονές» μας…
Πιστεύετε ότι τα πρόσφατα συλλαλητήρια κατέδειξαν ότι υπάρχει ακόμη το ελληνικό εθνικό στοιχείο ισχυρό στον Έλληνα;
Ναι, είναι πολύ θετικό πως ύστερα από τόσες δεκαετίες πνευματικής κυριαρχίας της ισοπεδωτικής αριστεράς, αλλά και του ιδιοτελούς νεοφιλελεύθερου ιδεολογήματος, που διαβρώνουν κάθε τι το εθνικό, υπάρχουν τόσοι πολλοί -εκατοντάδες χιλιάδες- Έλληνες που βγαίνουν να διαδηλώσουν με την ελληνική σημαία.
Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι όσοι ενεργούν εθνικά σήμερα στην Ελλάδα είναι λίγοι. Μα, έτσι ήταν πάντοτε! Υπενθυμίζω πως όταν για παράδειγμα δημιουργήθηκε το νέο ελληνικό κράτος, πριν σχεδόν 200 χρόνια, δομήθηκε επάνω σε λιγοστούς σκληρούς πυρήνες του ελληνισμού, τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού, που είχαν πραγματικά την αίσθηση της ελληνικότητας. Για παράδειγμα, όταν οι καραβοκύρηδες ναυμάχοι μας βάφτιζαν τότε τα πλοία τους με αρχαία ελληνικά ονόματα, είχαν την αίσθηση της συνέχειας του ελληνισμού από τα χρόνια της αρχαιότητας, που είχαν εκπέμψει ο Ρήγας, ο Καποδίστριας, ο Κοραής, ο Υψηλάντης, αλλά και παλαιότερα πολλοί φωτισμένοι διδάσκαλοι του γένους.
Ο σύγχρονος ελληνισμός έχει, θα μπορούσαμε να πούμε, «σκαμπανεβάσματα»: Άλλοτε θριαμβεύει και άλλοτε καταστρέφεται… Τι είδους εθνική, ή και ψυχική, αντίφαση είναι αυτή;
Ο ελληνισμός της νεώτερης περιόδου έχει περιόδους έντονης παρακμής, με μεγάλες αναλαμπές. Το είδαμε αυτό και στον Μακεδονικό αγώνα του 1904-1908 και στους βαλκανικούς πολέμους, που ήρθαν αμέσως μετά την πτώχευση του 1893 και τον ολέθριο πόλεμο του 1897… Έτσι συμβαίνει διαχρονικά στην Ελλάδα, ποτέ δεν πεθαίνει, αν και πολλοί δεν λένε να το βάλουν κάτω, το προσπαθούνε μπας και πεθάνει… Μάταια όμως, η σημαία είναι πάντα ψηλά…
Το θέμα πάντως δεν είναι απλά να κυματίζει η ελληνική σημαία στα συλλαλητήρια, αλλά να υπάρχει πάντα πίσω της και ο απαιτούμενος εγκέφαλος, έτσι ώστε να ακολουθείται η σωστή εθνική πολιτική. Γιατί αυτό το ιερό πανί που είναι η σημαία μας υποκρύπτει και σηματοδοτεί όχι μόνον την καρδιά των Ελλήνων αλλά και το μυαλό, χωρίς το οποίο δεν γίνεται τίποτε.
Αρνητικές επίσης είναι και οι υπερβολές ορισμένων ημιμαθών και αμαθών «ελληνοφρόνων» που διογκώνουν και στρεβλώνουν άκριτα τα μεγαλουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, παρέχοντας έτσι έδαφος για την διακωμώδηση του ελληνικού πολιτισμού και δίδοντας την αφορμή στους ιδεολογικούς αντιπάλους -αριστερούς και νεοφιλελεύθερους- να εμπαίζουν και να λοιδορούν συνολικά την ελληνική Ιδέα.
Όλα αυτά δεν τα έχει ανάγκη ο ελληνισμός. Εκείνο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να σηκώσουμε τη βαριά αυτή κληρονομιά που έχουμε στην πλάτη μας και να εντρυφήσουμε στα ίδια τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων, όχι να ψάχνουμε να βρούμε κρυπτικές και παραδοξολογικές ερμηνείες διαβάζοντας ανύπαρκτα πράγματα ανάμεσα και πίσω από τις γραμμές και αποδίδοντας σε αυτούς σημερινές εφευρέσεις της επιστήμης. Δεν το χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο, ούτως ή άλλως τα γραπτά, η σκέψη και τα μνημεία των αρχαίων Ελλήνων οδηγούν την ανθρωπότητα εδώ και αιώνες. Το περίεργο είναι ότι κανείς θεσμικός παράγοντας δεν κάνει το αυτονόητο μέχρι τώρα. Να εισηγηθεί τη θέσπιση ενός κατάλληλου κατά περίπτωση μαθήματος αρχαιοελληνικής επιστήμης σε κάθε πανεπιστημιακό τμήμα, Ιπποκράτη για τους γιατρούς, Πυθαγόρα για τους μαθηματικούς, τους Ίωνες προσωκρατικούς για τους φυσικούς, Αρχιμήδη για τους τεχνολόγους, Πλάτωνα και Αριστοτέλη για όλους, πέραν των φιλοσοφικών, φιλολογικών και ανθρωπιστικών σπουδών, συν τους μεγάλους του αρχαίου δράματος για τους θεατρολόγους και κοινωνιολόγους, για να αναφέρω μερικά μόνο παραδείγματα. Τη στιγμή που όλα τα διεθνή βασικά πανεπιστημιακά εγχειρίδια όλων των επιστημών ξεκινούν την εισαγωγή τους με τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων στον τομέα που αναφέρονται, θεωρώ ότι είναι ανεπίτρεπτη αυτή η θεσμική αδιαφορία και αμάθεια των ιθυνόντων, αν δεν υποκρύπτει και έναν υφέρποντα και ζηλόφθονο ανθελληνισμό…
Σε ένα βιβλίο μου, αναφέρω τα εξής: «Μακεδονική λύση είναι το κόψιμο του γόρδιου δεσμού. Διότι οι γόρδιοι δεσμοί ΔΕΝ λύονται! Κόβονται»… Εσείς δε, από τη μεριά σας, έχετε πει στο παρελθόν, ανάμεσα σε άλλα, επί λέξει τα κάτωθι: «…ο Αλέξανδρος έδωσε τη λύση με μία μοναδική κίνηση. Με ένα χτύπημα του σπαθιού του έκοψε τον Γόρδιο δεσμό και παράλληλα ανέτρεψε μέσα σε μία στιγμή όλο το κατεστημένο πολιτικό σκηνικό της εποχής. Αυτό το χτύπημα περιμένουμε κι εμείς σήμερα». Ποια είναι σήμερα η Μακεδονική λύση για τον ελληνισμό;
Ορισμένα πράγματα δεν λύνονται χωρίς το σπαθί! Χρειάζεται κάποτε και το ξίφος προκειμένου να λυθεί ο Γόρδιος δεσμός… Η ευθεία απάντηση στο ερώτημά σας είναι δύσκολη, ακόμη και από νομικής απόψεως. Πάντως έχουμε φθάσει πια σε ένα σημείο ανοχής της κοινωνίας, που… ναι, όντως χρειάζεται η Μακεδονική λύση για να κοπεί ο Γόρδιος δεσμός!
Κι αυτό το λέω, γιατί είναι για παράδειγμα ανεπίτρεπτο το υπουργείο δικαιοσύνης ή το υπουργείο προστασίας του πολίτη (ή του αλήτη;) να αφήνουν δια νόμου να κυκλοφορούν στην κοινωνία πανελεύθεροι τόσοι και τόσοι εγκληματίες, οι οποίοι στη συνέχεια εγκληματούν εκ νέου, κατά τρόπο ειδεχθή και βάναυσο. Τέτοια και πολλά άλλα γεγονότα παρακμιακής ανοχής, αδράνειας, ανευθυνότητας και διαπλοκής που καταταλαιπωρούν τον σύγχρονο ελληνισμό, χρειάζονται σπαθί, χρειάζονται έναν Αλέξανδρο για να επιλυθούν.
Δεν απελπίζομαι. Γιατί κι ο Μέγας Αλέξανδρος, πώς μας προέκυψε; Αναδύθηκε σε μια φάση κατάρρευσης της γενικής ελληνικής επικράτειας. Και τότε κάποιος βρέθηκε, κι αυτός ο κάποιος ήταν ο πατέρας του ο Φίλιππος, που αφύπνισε τους Έλληνες, και το έργο του το συνέχισε ο γιος του.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ένωσε τότε τον ελληνισμό που παρέπαιε, έστω και δια της βίας. Και καλά έκανε. Αυτή ήταν η Μακεδονική λύση.
Έτσι και τώρα. Πρέπει κάποιος να ενώσει τους Έλληνες, για να μπορέσουν να εκφράσουν και να υπερασπισθούν τα δικαιώματα του ελληνισμού προς τα έξω. Ποιος όμως θα το κάνει αυτό;
Όλοι μας είμαστε ένοχοι. Εννοώ, όσοι από εμάς εκπέμπουμε ιδέες δημόσια. Διότι όλοι μας απλώς ιδέες έχουμε εκπέμψει, αλλά παρακάτω το βέλος με το τόξο δεν το ρίξαμε… Κι όλο αυτό, σε αντίθεση με την Αριστερά, που το όπλο και τον ήχο του όπλου τα έχει πρώτο τραπέζι πίστα, και τα χειροκροτεί μάλιστα κι από πάνω! Το βλέπουμε αυτό κι από την υπόθεση της «17 Νοέμβρη», τους «Πυρήνες της Φωτιάς», τον «Ρουβίκωνα» σήμερα, και άλλα συναφή. Η ιστορία της Αριστεράς είναι η βία, και δεν το κρύβει. Ενίοτε μάλιστα άκρως δολοφονική…
Η ιστορία του εθνικισμού ακόμα δεν έχει βρει την απαιτούμενη για το έθνος των Ελλήνων «Μακεδονική λύση», Όμως, χωρίς το κόψιμο του Γόρδιου δεσμού δεν γίνεται τίποτα. Κι η Μακεδονική λύση θα μπορούσε φυσικά να έχει σχέση και με τη Μακεδονία. Κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστούμε ξανά έναν Μακεδόνα ηγέτη! Ο ην, ο ων και ο ερχόμενος...
Comments