Η επαναφορά της βασιλείας στην Ελλάδα το 1935 και τώρα

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

27.11.2016

Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη

Είναι φανερό ότι η Ελλάδα, για μια σειρά από λόγους, πλησιάζει στη μεγάλη στιγμή: την επάνοδο της μοναρχίας στη χώρα, έπειτα από (ουσιαστικά) μισό αιώνα απουσίας, εάν προσμετρήσουμε και τα χρόνια της αυτοεξορίας του Βασιλέως Κωνσταντίνου στη Ρώμη, όταν και τυπικά παρέμενε ανώτατος άρχων της ελληνικής πολιτείας. Σημειώνουμε ότι στη σύγχρονη εποχή η βασιλεία στην Ελλάδα απομακρύνθηκε τυπικά σε δύο φάσεις, μέσω ισαρίθμων δημοψηφισμάτων· το ένα διεξήχθη το καλοκαίρι του 1973, επί διακυβέρνησης 21ης Απριλίου και το δεύτερο, το «καραμανλικό» δημοψήφισμα, έλαβε χώρα μετά την αποκατάσταση της «δημοκρατίας» στην Ελλάδα, περί τα τέλη του 1974. Σε αμφότερα τα δημοψηφίσματα ο λαός έδιωξε τη βασιλεία με το ίδιο σχεδόν ποσοστό: 78% κατά της βασιλείας στο δημοψήφισμα του 1973 και 69% κατά σε εκείνο του 1974.

Όμως τα χρόνια πέρασαν και οι συνθήκες σήμερα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με εκείνες που επικρατούσαν το 1973 και το 1974. Η μεταπολιτευτική «δημοκρατία» που επιβλήθηκε το μοιραίο καλοκαίρι του 1974, με την τραγωδία της Κύπρου, σταδιακά σάπισε τελείως και σήμερα, στα τέλη πια του 2016, δεν είναι παρά ένα άταφο πτώμα που αποπνέει δυσωδία και τρομάζει σαν έκτρωμα που έχει καταντήσει. Οι δημοσκοπήσεις, έστω και συστημικές, δείχνουν την αναμφισβήτητη αυτή πραγματικότητα: 55% των Ελλήνων θα απέχουν από τις επόμενες εκλογές, σχεδόν… 90% αρνητικές οι γνώμες για τη συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, ενώ η ΝΔ άνευ αντιπάλου βρίσκεται πάνω απ’ το 40%. Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα, που δείχνει και το μεταπολιτευτικό χάλι της σύγχρονης αθλιότητας των γραικύλων…

Η βασιλεία λοιπόν ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στην Ελλάδα! Αυτό είναι το μόνο βέβαιο και καθημερινά το διαπιστώνουν άπαντες, ακόμη και εκείνοι που πριν από μερικά χρόνια γελούσαν δυνατά με μια τέτοια προοπτική. Οι παγκόσμιες εξελίξεις όμως στην παρούσα χρονική φάση, ειδικά με τον θρίαμβο του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 8ης του Νοέμβρη, ευνοούν τα μέγιστα τόσο στην ανάδειξη των πατροπαράδοτων αξιών του ανθρώπου (και ο θεσμός της βασιλείας ΕΙΝΑΙ μια προαιώνια κληρονομιά της ανθρωπότητας!), όσο και στην ανάδειξη του πατριωτισμού (εθνικισμού) σε ολόκληρη την υφήλιο. Έτσι, ο πλανήτης μας μετατρέπεται σε… «πλανήτη Τραμπ» (όπως αναγράφεται στο εξώφυλλο της επετειακής έκδοσης του περιοδικού «Economist») ή σε ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ.

Μερικοί (π.χ. ο καθηγητής Δημήτρης Κιτσίκης σε παλαιότερα δημοσιεύματά του) συγκρίνουν τη σημερινή κατάσταση, με τη ΒΕΒΑΙΗ επάνοδο της μοναρχίας στη χώρα, με την προηγούμενη επάνοδο του βασιλικού θεσμού στην Ελλάδα, το 1935. Και τότε, όπως και τώρα, ο εξόριστος Βασιλεύς (ο Γεώργιος ο Β΄) επέστρεψε στη χώρα και τον θρόνο του μετά από 11 χρόνια εκτός εξουσίας. Ας δούμε λοιπόν, συγκριτικά, τις δύο αυτές περιόδους: την περίοδο 1924-1935, με την απουσία της βασιλείας από τη χώρα (Β΄ Ελληνική Δημοκρατία) και την περίοδο από το 1974 έως και σήμερα, δηλ. την Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία, με τη Μεταπολίτευση και την κατάργηση της βασιλευομένης δημοκρατίας.

Το 1924 η Ελλάδα ζούσε και πάλι σε μια ταραγμένη περίοδο. Η χώρα μας είχε μόλις βγει από την περιπέτεια ΕΞΙ (6) τουλάχιστον πολεμικών αναμετρήσεων, που άφησαν πίσω τους τον πόνο και το αίμα… Από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 (με την ελληνική ήττα), η χώρα μας βίωσε ακόμη τον Μακεδονικό Αγώνα, τον Α΄ και τον Β΄ βαλκανικό πόλεμο, το 1912-13, τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο στον οποίο μπήκε το 1917, καθώς και τη Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922). Έξι πόλεμοι μέσα σε 25 χρόνια! Κάτι που καταρράκωσε τους Έλληνες, οι οποίοι βγήκαν κουρασμένοι μέσα από την τραγωδία του μικρασιατικού ελληνισμού, με τον ελληνικό χώρο ακρωτηριασμένο και συρρικνωμένο· το όραμα της Μεγάλης Ελλάδος των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών κατέρρευσε μέσα στο δάκρυ και το αίμα…

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 27 Σεπτεμβρίου του 1922, μετά την παραίτηση του πατέρα του, του θρυλικού Στρατηλάτη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Η παραίτηση του Βασιλέως Κωνσταντίνου υπήρξε αποτέλεσμα της Μικρασιατικής τραγωδίας, καθώς και του Κινήματος της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 που ως πρωτεργάτη είχε τον θρυλικό «Μαύρο Καβαλάρη» Νικόλαο Πλαστήρα. Οι κινηματίες ζήτησαν την παραίτηση του Βασιλέως Κωνσταντίνου υπέρ του διαδόχου, την κατάργηση της Γ΄ εθνοσυνέλευσης, καθώς και τον σχηματισμό μιας πολιτικά «αχρωμάτιστης» κυβέρνησης που θα είχε την εμπιστοσύνη των συμμάχων της Ελλάδας στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, δηλ. της λεγόμενης «Αντάντ». Πράγματι, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, σκεφτόμενος το ελληνικό εθνικό συμφέρον, παραιτήθηκε υπέρ του διαδόχου Γεωργίου του Β΄.

Όμως, περίπου έναν χρόνο αργότερα η επαναστατική κυβέρνηση ζήτησε από τον Βασιλέα πλέον Γεώργιο τον Β΄ να εγκαταλείψει κι εκείνος τη χώρα, όπως είχε κάνει πιο πριν ο πατέρας του. Τελικά, στις 24 Μαρτίου του 1924 η εθνοσυνέλευση κήρυξε και επίσημα τον ίδιο και ολόκληρη τη βασιλική δυναστεία ως έκπτωτους. Οι συνθήκες της εποχής επέβαλλαν -και έτσι ακριβώς και συνέβη- την απομάκρυνση της μοναρχίας και την επιβολή της λεγόμενης Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι η δύναμη της περίφημης ψυχοϊστορίας τέτοια, που ουδείς μπορεί να ανατρέψει ή να ακυρώσει την κυρίαρχη τάση της εποχής· όπως τότε, μετά την εθνική τραγωδία του 1922, επιβαλλόταν η ριζική ανάπλαση του πολιτικού σκηνικού της χώρας και η αλλαγή πολιτεύματος, έτσι ακριβώς και σήμερα, στη διάρκεια της επταετίας 2016-2023 είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η κυρίαρχη τάση είναι η επαναφορά της βασιλείας στην Ελλάδα.

Όπως όμως η ιστορία και η νομοτέλειά της (η «Ειμαρμένη») οδήγησαν στη φυγή του Βασιλέως Γεωργίου του Β΄ από τη χώρα και τον θρόνο, έτσι 11 χρόνια μετά τον επανέφεραν στα πράγματα. Αυτό συνέβη μέσω του δημοψηφίσματος της 3ης Νοεμβρίου του 1935, το οποίο διενεργήθηκε από την κυβέρνηση του Γεωργίου Κονδύλη, που είχε αναλάβει την εξουσία με πραξικόπημα μόλις λίγες εβδομάδες προηγουμένως (στις 10 Οκτωβρίου 1935). Οι τότε εχθροί της βασιλείας, τα βενιζελογενή κόμματα, αποφάσισαν να απόσχουν από τη διαδικασία του δημοψηφίσματος και έτσι ΝΑΙ στη βασιλευόμενη δημοκρατία ψήφισε το 97,88% των Ελλήνων! Μόλις ένα 2,12% ψήφισε ΟΧΙ στη βασιλευόμενη δημοκρατία και, ουσιαστικά, υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας. Τα βενιζελικά κόμματα κατήγγειλαν το δημοψήφισμα εκείνο ως «νόθο».

Έκτοτε, οι εξελίξεις υπήρξαν ραγδαίες. Τον Ιανουάριο του 1936 διεξήχθησαν ελεύθερες βουλευτικές εκλογές, που όμως ενέτειναν το αδιέξοδο. Ήταν τα χρόνια που ο κόσμος βίωνε το μεγάλο οικονομικό «κραχ» του 1929, το οποίο κατ’ ουσίαν ήταν το γεγονός εκείνο που οδήγησε στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο… Η Ελλάδα υπέφερε κι εκείνη από την κρίση, ενώ οι κομμουνιστές της Αριστεράς, με ένα έντονα διεθνιστικό και ανθελληνικό πρόγραμμα, ελλόχευαν στη γωνία· ήθελαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε πολεμικό πεδίο, όπως πιο πριν την Ισπανία, που ζούσε τον καιρό εκείνο έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Και τότε, μέσα σ’ αυτό το «σκοτεινό» διεθνές και ελληνικό περιβάλλον, αναδύθηκε η μορφή του Ηγήτορα, του εθνάρχη Ιωάννου Μεταξά, ο οποίος ανέλαβε πρωθυπουργός (με τη στήριξη… και των βενιζελικών στη βουλή!) στις 13 Απριλίου 1936. Ηγείτο ενός μικρού κοινοβουλευτικού κόμματος, των Ελευθεροφρόνων. Στις 4 Αυγούστου του 1936 Βασιλεύς και Μεταξάς διέλυσαν τη βουλή και η χώρα πέρασε σε δικτατορικό καθεστώς, που όμως δόξασε την Ελλάδα! Ο Μεταξάς ΕΣΩΣΕ την ελληνική οικονομία που υπέφερε, «ΣΚΙΖΟΝΤΑΣ» τα «Μνημόνια» της εποχής και είπε το υπερήφανο ΟΧΙ στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στους Ιταλούς! Ο «κακός» Μεταξάς έσωσε και δόξασε την Ελλάδα, ενώ ο «δημοκράτης» Τσίπρας ακύρωσε αδιάντροπα το μεγαλειώδες ΟΧΙ των ελλήνων, στο δημοψήφισμα του 2015, και οδηγεί την πατρίδα μας σε νέα ανείπωτη εθνική καταστροφή…

Τώρα, ζούμε μια αντιστρόφως ανάλογη της περιόδου 1924-35 πραγματικότητα. Το 1974 ο «εθνάρχης» Καραμανλής ξεγέλασε τον Βασιλέα και με το πραξικοπηματικού τύπου δημοψήφισμά του κατήργησε τη βασιλευόμενη δημοκρατία. Μας έφερε πίσω το ΚΚΕ, ενώ επέβαλλε προέδρους-μαριονέτες, που έχουν εξουσία… λιγότερη κι από τον τελευταίο βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου! Αλήθεια, τι ακριβώς δύναμη έχει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας; Μόνο να υπογράφει μπορεί Ο,ΤΙ του φέρνουν! Η μόνη διαφωνία που μπορεί να εκφράσει με τις επιλογές της κυβέρνησης και της βουλής είναι δια της παραιτήσεώς του… Πρόεδρος δημοκρατίας-μαϊμού λοιπόν είναι και όχι αληθινός ανώτατος άρχοντας της πολιτείας μας! Γι’ αυτό λοιπόν, βλέποντας και το σημερινό απίθανο ελληνικό χάλι, η βασιλεία ως θεσμός αναπόφευκτα και νομοτελειακά επιστρέφει μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. 2016-2023, η περίοδος στην οποία θα αλλάξουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ στην Ελλάδα, την περιοχή μας και τον κόσμο!