Στέλιος Καζαντζίδης

14.9.2011

Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη

Σήμερα συμπληρώνονται 10 χρόνια από τον θάνατο του μεγαλύτερου αναμφισβήτητα Έλληνα τραγουδιστή του 20ού αιώνα: του Στέλιου Καζαντζίδη. Ο Καζαντζίδης πέθανε στην Αθήνα στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001, λίγες ημέρες αφότου είχε συμπληρώσει τα 70 του χρόνια (είχε γεννηθεί στην ίδια πόλη στις 29 Αυγούστου του 1931). Τα τελευταία χρόνια προ του θανάτου του είχε ταλαιπωρηθεί από πολύ σοβαρή ασθένεια, η οποία τον οδήγησε σε σωματικά μαρτύρια και σε εξαντλητικές θεραπείες σε Ελλάδα και εξωτερικό, που απλώς παρέτειναν για λίγο καιρό το αναπόφευκτο τέλος...

Στην κηδεία του σημειώθηκε «το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος»! Λίγες φορές στην ελληνική ιστορία συνέβη το απίστευτο αδιαχώρητο που έλαβε χώρα στα νεκροταφεία την ώρα της τελετής «εξόδου» του μεγάλου καλλιτέχνη... Κι αυτό και μόνο αρκεί για να δείξει τη μεγάλη λαϊκή λατρεία και εκτίμηση που απολάμβανε ο Καζαντζίδης επί σειρά δεκαετιών!...

Ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε μια ιστορία δραματική, γεμάτη περιπέτειες και αγωνίες. Μεγάλωσε πάμφτωχος (όπως η πλειονότητα τότε των Ελλήνων, που αργότερα πρόκοψαν στη ζωή!) και αναγκάστηκε να κάνει από παιδί τις πλέον διαφορετικές εργασίες, για να μπορέσει να επιβιώσει σε μια Ελλάδα, που έβγαινε βαριά λαβωμένη από την τραγωδία του μεγάλου πολέμου...

Τότε ήταν που, πάνω στο δύσκολο μεροκάματο, το αφεντικό του ανακάλυψε το μεγάλο ταλέντο του Καζαντζίδη στο τραγούδι! Δεν πέρασε καιρός και ο νεαρός Στέλιος εντρύφησε στα μυστικά της μουσικής δίπλα σε έναν αληθινό Δάσκαλο της παλιάς ρομαντικής εποχής: τον Στέλιο Χρυσίνη, έναν τυφλό συνθέτη, ο οποίος μπορεί μεν να μην έβλεπε με τα μάτια του σώματος, είχε όμως τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τη μουσική της φύσης! Ο Χρυσίνης ήταν που προέβλεψε πρώτος απ’ όλους ότι ο μαθητής του όχι απλά θα τον ξεπεράσει, όχι μόνο θα γίνει ο πρώτος, αλλά κάτι πολύ περισσότερο, θα γίνει ο Ένας!...

Ξεκίνησε λοιπόν, εν έτει 1952, η μεγάλη καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη, που κράτησε μισό περίπου αιώνα και γράφτηκε στις χρυσές σελίδες της ελληνικής μουσικής και της τέχνης σαν Θρύλος! Η φωνή του Στέλιου συνδέθηκε με τις γενικότερες κοινωνικές συνθήκες των δεκαετιών του 1950 και του 1960, όταν η Ελλάδα ανασυγκροτούνταν εκ βάθρων, αλλά πολλά παιδιά της την εγκατέλειπαν, για να δουλέψουν σκληρά στις ξένες φάμπρικες και τα ορυχεία. Τα τραγούδια που ερμήνευε τότε ο μεγάλος τραγουδιστής ταυτίστηκαν με τον πόνο της μετανάστευσης και της ξενιτειάς και έδιναν την ελπίδα ότι κάτι θα άλλαζε στο μέλλον, ότι η χώρα μας θα γινόταν κι αυτή μία χώρα σύγχρονη, δημοκρατική και δίκαιη... Ακόμα και σήμερα, σε συνθήκες τελείως διαφορετικές, συγκλονίζει η απόχρωση της μοναδικής αυτής φωνής, όταν λέει τα τραγούδια που έγραψαν ιστορία και συγκίνησαν σύμπαντα τον ελληνισμό. Τελικά, γενικό είναι το συμπέρασμα: τα εν λόγω τραγούδια δεν θα μπορούσε να τα πει κανένας άλλος, παρά μόνο ο Στέλιος Καζαντζίδης!...

Ιστορικά-ανθρωπολογικά ο ελληνισμός στηρίζεται (και πάντοτε στηριζόταν!) σε δύο «πόδια»: στον ιωνικό ρυθμό της Μικρασίας και στον δωρικό ρυθμό της Ρούμελης. Κι αυτό έχει να κάνει όχι μόνο με την αρχιτεκτονική, αλλά και με όλες τις εκφάνσεις της τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της μουσικής, καθώς και με βαθύτερους ψυχικούς τύπους. Τελικά, η παραπάνω «διαφοροποίηση» εκφράστηκε στην πορεία του χρόνου ως διαλεκτική σύνθεση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με τη νεώτερη χριστιανορθόδοξη παράδοση. Το εκπληκτικό είναι ότι οι ως άνω δύο κυρίαρχοι ψυχολογικοί τύποι του ελληνισμού επιβιώνουν ακόμα και στις ημέρες μας! Έτσι και στη σύγχρονη ελληνική λαϊκή μουσική το καθαρά βυζαντινό στυλ ερμηνείας του Στέλιου Καζαντζίδη, με τους μακρόσυρτους «τούρκικους» – στην πραγματικότητα ρωμέικους – αμανέδες, αντιπαρατέθηκε (αλλά και αλληλοσυμπληρώθηκε) με το «κοφτό», δωρικής νοοτροπίας, ύφος ενός άλλου μεγάλου σύγχρονου αοιδού: του αείμνηστου επίσης, αρβανίτικης καταγωγής, Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Στον Καζαντζίδη οφείλει εν πολλοίς την καριέρα της μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες τραγουδίστριες όλων των εποχών, η Μαρινέλλα, η οποία υπήρξε για ένα διάστημα και σύζυγός του. Το 1965 ο Καζαντζίδης προέβη σε μια πρωτοφανή, και μάλλον και «προφητική», ενέργεια: εντελώς ξαφνικά δήλωσε ότι σταματάει για πάντα τις ζωντανές εμφανίσεις του σε νυχτερινά κέντρα! Φαινομενικά η αιτία για να λάβει αυτήν την ακραία απόφαση ήταν ένα επεισόδιο με πιάτα, όπου παραλίγο να τραυματιστεί σοβαρά. Ο πραγματικός όμως λόγος ήταν πολύ βαθύτερος: ο Καζαντζίδης είχε προβλέψει πως η κατάσταση που ήδη άρχισε να επικρατεί από τότε στα «κέντρα διασκεδάσεως» οδηγούσε όχι απλά σε πλήρη εμπορευματοποίηση της τέχνης, αλλά και σε ένα άθλιο και διεφθαρμένο σύστημα της «νύχτας», στο οποίο τελικά επικράτησαν τα διάφορα αφεντικά της δισκογραφίας, οι μπράβοι, αλλά και οι έμποροι του «λευκού θανάτου»...

Προσωπικότητα δυναμική, ο Καζαντζίδης δεν δίστασε να τα βάλει με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που – δυστυχώς – κρύβονταν από πίσω τους. Θρυλική παραμένει η διαμάχη του με τη μεγάλη τότε εταιρεία “Columbia”, με την οποία συγκρούστηκε σφόδρα ήδη από το 1959. Ο Καζαντζίδης δεν μπόρεσε τότε να δεχτεί την τεράστια αδικία που διέπρατταν οι πολυεκατομμυριούχοι «μπόσηδες» της μουσικής τέχνης σε βάρος των νέων καλλιτεχνών, οι οποίοι – την ώρα που οι δίσκοι με τα τραγούδια τους πουλούσαν κατά χιλιάδες – ζούσαν σε συνθήκες οικονομικής πενίας και κοινωνικής εξαθλίωσης! Φυσικά την κίνηση τότε του Καζαντζίδη δεν την είδαν με καθόλου καλό μάτι οι διάφοροι υψηλά ιστάμενοι «καθωσπρέπει» κύκλοι της πολιτικοκοινωνικής μας ελίτ, που εξαγριώθηκαν από την «επανάσταση» αυτή του δημοφιλούς αοιδού... Όμως ο απλός λαός υποστήριξε 100% τον αγαπημένο του τραγουδιστή και στάθηκε πάντοτε στο πλευρό του, σε όλους τους αγώνες που εκείνος έδωσε έκτοτε!

Αλλά και αργότερα, στη δεκαετία του 1980, ο Καζαντζίδης ήταν ο μόνος που βγήκε δημόσια και κατάγγειλε την εβραϊκή διείσδυση στα ελληνικά μουσικά κυκλώματα, με στόχο τη διάβρωση της νεολαίας της Ελλάδας!!! Μάλιστα σε μια εκπομπή των θρυλικών «Ρεπόρτερς», το 1983, ο Στέλιος Καζαντζίδης ανέφερε «τέρατα και σημεία» που από τότε κιόλας επικρατούσαν στον χώρο της τέχνης, με λόγια που σόκαραν την ελληνική κοινή γνώμη!... Τόσο σοβαρά ήταν αυτά που είπε τότε ο Στέλιος, ώστε παρενέβη με διάβημά της η... ίδια η κυβέρνηση του Ισραήλ, προκαλώντας έτσι διπλωματικό σκάνδαλο! Την ίδια ώρα το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ απειλούσε με «εμπάργκο» την Ελλάδα, αν δεν τιμωρούνταν παραδειγματικά οι ένοχοι και η ελληνική κυβέρνηση δεν έδινε εντολή για διακοπή της εκπομπής «Ρεπόρτερς»!... Βέβαια, αφορμή για την ένταση τότε στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις ήταν τα όσα «έσυρε» ο Καζαντζίδης κατά της – ισραηλιτικών συμφερόντων – δισκογραφικής εταιρείας “Minos”. Όμως ο πραγματικός λόγος ήταν η ελληνική φιλοαραβική πολιτική, που είχε εκδηλωθεί το καλοκαίρι του 1982, στην κρίση του Λιβάνου, όταν η χώρα μας έσωσε τους Παλαιστίνιους από τη μαζική σφαγή και τη γενοκτονία τους από τους εγγονούς του Σαμψών...

Να σημειωθεί τέλος, ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε μεγάλος Έλληνας πατριώτης και τον συγκινούσε το διαχρονικό δράμα του ελληνισμού! Ιδιαίτερα τον πίκραιναν οι χαμένες πατρίδες, αλλά και το αδιέξοδο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Από το βιβλίο του δημοσιογράφου Κυριάκου Διακογιάννη (φίλου και κουμπάρου του Καζαντζίδη), με τίτλο «Στέλιος Καζαντζίδης», αντιγράφουμε πώς αντέδρασε ο Στέλιος, με τι πόνο ψυχής μίλησε, όταν έμαθε την προδοσία του Κούρδου ηγέτη Οτζαλάν στους Τούρκους από το δίδυμο Σημίτη-Πάγκαλου τον Φεβρουάριο του 1999:

«Εσύ να τα βλέπεις, εσύ που γράφεις βιβλία να ξεστραβώσεις τον κόσμο, εσύ να βλέπεις πώς τον κατάντησαν αυτόν τον τόπο οι παλιοπούστηδες! Πιάσανε, Κυριάκο, αυτόν τον άντρακλα, τον ηγέτη ενός σκλάβου, ενός βασανισμένου λαού, τον ρίξανε στη φάκα, γιατί όλοι τους, από Ανατολή σε Δύση κι από Βοριά σε Νοτιά, είναι πουλημένοι και ξεφτιλισμένοι! Και πού του στήσανε τη φάκα; Πού, Κυριάκο; Στην Ελλαδίτσα μας, στην πατρίδα μας, Κυριάκο, καταντήσανε την Ελλάδα ρόμπα ξεκούμπωτη, κιλότα ξεχειλωμένη! Όλοι τους μέσα στο κόλπο! Κι αυτοί που τον συνόδευαν τάχα για να τον διασώσουν, κι αυτοί που τον φυγάδευσαν, όλοι οι σκύλοι μια γενιά, οι προδότες! Μόνον οι Τούρκοι κι οι Αμερικάνοι ξηγήθηκαν ντόμπρα. Αυτοί δεν έκρυψαν ότι θέλουνε τον Οτσαλάν να τον φάνε ωμό! Όλοι οι άλλοι, με πρώτους τους ανάρχιδους Ευρωπαίους, τους ευνουχισμένους Ρώσους, όλοι τους της πανανθρώπινης ντροπής σημαιοφόροι! Έλληνες είμαστ’ εμείς, φίλε, ή γιουσουφάκια της Άγκυρας»;...

Ο σιωνισμός πολέμησε και… «σκότωσε» τον Στέλιο Καζαντζίδη!

Στέλιος Καζαντζίδης (1931-2001) εναντίον εβραϊκού σιωνισμού, αλλά και το αντίθετο… Μια ξεχασμένη ιστορία των αρχών της δεκαετίας του 1980, η οποία «παίχτηκε» τότε σε δύο φάσεις, αλλά και είχε μία ενδιαφέρουσα παρασκηνιακή συνέχεια που φθάνει έως και τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα τραγουδοποιού από καρκίνο στον εγκέφαλο τον Σεπτέμβριο του 2001. Η ιστορία αυτή, για όσους έχουν ακόμη «ανοιχτά» τα μάτια και τα αυτιά τους, σημαίνει πάρα πολλά και φανερώνει ακόμη περισσότερα για το ελληνικό μέλλον και το μέλλον της περιοχής μας, την ώρα που ο πλανήτης Γη γνωρίζει μία πρωτοφανή αναστάτωση και ανακατάταξη δυνάμεων.

Όλα ξεκίνησαν τον μήνα Νοέμβριο του 1981 (έναν περίπου μήνα μετά την εντυπωσιακή άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, στις 18 Οκτωβρίου 1981), όταν το ΙΝΔΑΛΜΑ του πονεμένου και βασανισμένου ελληνικού λαού, ο λαϊκός αοιδός Στέλιος Καζαντζίδης, εκείνος που είχε τραγουδήσει άλλοτε τραγούδια για τον παλαιότερο και σύγχρονο ξεριζωμό του ελληνισμού από τις πατροπαράδοτές του εστίες, βγήκε στη δημόσια -τότε- τηλεόραση και έκανε μια φοβερή καταγγελία: ότι οι Εβραίοι, δια του Ελληνοεβραίου Μάκη Μάτσα (επικεφαλής της δισκογραφικής εταιρείας «Μίνως Μάτσας και υιός») τον εμπόδιζαν με διάφορες προφάσεις -«ασφυκτικά» συμβόλαια κτλ.- να ξανατραγουδήσει!!! Και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει για έναν καλλιτέχνη να του σταματάς με τη βία την τέχνη του… Ο λόγος που ο εβραϊσμός κήρυξε τον πόλεμο στον Στέλιο Καζαντζίδη; Τον αποκάλυψε ο ίδιος ο Καζαντζίδης: η κριτική που ασκούσε ο ίδιος στους Εβραίους (σιωνιστές) και στις πρακτικές τους σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο!

Τι ακριβώς συνέβη; Επικαλούμαστε εδώ τη μαρτυρία του παλαιού ποδοσφαιριστή (ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός) Αχιλλέα Ασλανίδη, μεγάλου φίλου και λάτρη του Στέλιου Καζαντζίδη. Τη μαρτυρία αυτή μας την είπε ο αγαπητός μας φίλος Αχιλλέας Ασλανίδης εντός του καταστήματος (εστιατορίου) που διέθετε κοντά στην πλατεία Ομονοίας των Αθηνών -έναντι του ιερού ναού του Αγίου Κωνσταντίνου-, όπου ο υπογράφων αυτό το κείμενο υπήρξε τακτικός θαμώνας και έκανε παρέα με τον ιδιοκτήτη του και παλιό εξαιρετικό ποδοσφαιριστή. Ιδού τι μας είπε λοιπόν, σε γενικές γραμμές, κάποια ημέρα πριν περίπου 10 χρόνια ο Αχιλλέας Ασλανίδης, όταν η κουβέντα μας έφτασε στον Στέλιο Καζαντζίδη και την πορεία του:

«Ο Στέλιος ο Καζαντζίδης υπήρξε Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! Αυτό λίγοι το αμφισβητούν, αλλά πολλοί λιγότεροι γνωρίζουν τι ακριβώς έγινε στην «κόντρα» που είχε με τους Εβραίους τη δεκαετία του 1980. Θα σου πω εγώ τι περίπου συνέβη τότε, Ησαΐα Κωνσταντινίδη…

Ο Καζαντζίδης τα χρόνια εκείνα ήταν προσωπικός φίλος και οπαδός του Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπήρχε ένας «πατριωτικός κύκλος» που είχε στενές σχέσεις με Άραβες-Παλαιστίνιους και ήταν στο «μάτι» των Εβραίων [ΣΗΜ.: την εποχή εκείνη η Ελλάδα δεν είχε αναγνωρίσει ακόμη το κράτος του Ισραήλ]. Ο Καζαντζίδης ήταν συνδεδεμένος μ’ αυτόν τον κύκλο και ο Παπανδρέου τον ήθελε υποψήφιο βουλευτή στις εκλογές του 1981, για να «σαρώσει» σε σταυρούς! Όμως κάποιοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ, που είχαν μεγάλες επαφές με τους Εβραίους, εμπόδισαν να κατέβει τελικά ως υποψήφιος…

Παράλληλα η μουσική εταιρεία με την οποία συνεργαζόταν ο Καζαντζίδης [ΣΗΜ.: εννοεί τη «Μίνως Μάτσας και υιός»] ενοχλήθηκε από τη δράση αυτή του Καζαντζίδη, τον οποίο αποκαλούσαν «υπερεθνικιστή», και άρχισε να βάζει περιοριστικούς όρους στα συμβόλαιά της με τον μεγάλο τραγουδοποιό. Ουσιαστικά του σταματούσε το τραγούδι, αφού κάποια ρήτρα των συμβολαίων προέβλεπε πως αν δεν έβγαζε δίσκους στη συγκεκριμένη εταιρεία δεν θα μπορούσε να βγάλει πουθενά αλλού! Με τον τρόπο αυτό θα «έκοβαν» το τραγούδι από τον Στέλιο…

Αργότερα τρεις δημοσιογράφοι της κρατικής τηλεόρασης [ΣΗΜ.: Γιάννης Δημαράς, Γιώργος Λιάνης, Κώστας Χαρδαβέλλας] έκαναν μια εκπομπή όπου αποκάλυπταν όλο το παραπάνω τρομακτικό παρασκήνιο. Η εκπομπή αυτή δεν προβλήθηκε τελικά ποτέ, γιατί ο Καζαντζίδης έλεγε σ’ αυτή πικρές αλήθειες και εκείνοι που βρίσκονταν πίσω από την εταιρεία του ενοχλήθηκαν πάρα πολύ από αυτές! Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου υποχώρησε στις απαιτήσεις αυτές των ξένων και «πρόδωσε» τον Στελάρα»…

Αυτά τα τρομερά μας είπε λοιπόν πάνω-κάτω πριν από μια δεκαετία σχεδόν ο Αχιλλέας Ασλανίδης, ένας άνθρωπος ο οποίος εκτός από τα ποδοσφαιρικά δρώμενα, είχε επίσης άριστη γνώση του χώρου της μουσικής και, ευρύτερα, της τέχνης. Τι είχε συμβεί λοιπόν πριν από περίπου 35 χρόνια; Τις καταγγελίες που έκανε δημόσια ο Στέλιος Καζαντζίδης κατά του σιωνισμού, τον Νοέμβριο του 1981, ακολούθησε στις αρχές του 1983 -περίπου 14 μήνες αργότερα- το γύρισμα μιας εκπομπής των περίφημων «Ρεπόρτερς» (Δημαράς, Λιάνης, Χαρδαβέλλας) σχετικά με το θέμα του Καζαντζίδη. Η ως άνω εκπομπή προγραμματίστηκε να προβληθεί από τη δημόσια τηλεόραση κάποια μέρα του Φεβρουαρίου του 1983, αλλά… δεν προβλήθηκε τελικά ποτέ! Την «έφαγε» η πασοκική λογοκρισία…

Ένα σχεδόν απίστευτο διπλωματικό παρασκήνιο παίχτηκε τις δραματικές εκείνες ώρες, ανάμεσα σε Αθήνα και Τελ Αβίβ. Στο Ισραήλ πρωθυπουργός ήταν τότε ο φανατικός σιωνιστής Μεναχέμ Μπέγκιν (1913-1992), ο οποίος έβλεπε στην παπανδρεϊκή Ελλάδα μία «βάση» της παλαιστινιακής αντιϊσραηλινής τρομοκρατίας· τον καιρό εκείνο η ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών «Μοσάντ» συνεργαζόταν στενά με την αντίστοιχή της των ΗΠΑ (CIA), για να βρουν και να καταστρέψουν τους αραβικούς τρομοκρατικούς πυρήνες στην Αθήνα, που στοχοποιούσαν τα εν Ελλάδι εβραϊκά συμφέροντα. Έτσι, στις καταγγελίες του φιλοπαλαιστίνιου και «αντισημίτη» Καζαντζίδη, όπως και στην εκπομπή που γύρισαν οι «Ρεπόρτερς» -με αντιϊσραηλινό περιεχόμενο-, οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, δια μέσου του τότε διπλωματικού συνδέσμου του κράτους του Ισραήλ στην Αθήνα (που το 1990 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναβάθμισε σε πρεσβεία) είδαν μία σαφέστατη απειλή κατά των συμφερόντων τους. Η εκπομπή έπρεπε να «κοπεί» ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ, αφού -συν τοις άλλοις- φανέρωνε και το σιωνιστικό λόμπι στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας…

Ο Μπέγκιν δεν δίστασε τότε να εκβιάσει ωμά τον Έλληνα ομόλογό του! Μέσω «τρίτων» -των ανθρώπων των Εβραίων εντός του ΠΑΣΟΚ (Κώστας Σημίτης κ.ά.)- η κυβέρνηση του Ισραήλ διεμήνυσε στον Ανδρέα Παπανδρέου ότι πρέπει να παρέμβει Ο ΙΔΙΟΣ και να σταματήσει την προβολή της εκπομπής!!! Πρωτοφανές, ένα ξένο κράτος (που δεν ήταν καν αναγνωρισμένο τότε απ’ την Ελλάδα) να ΔΙΑΤΑΖΕΙ την ελληνική κυβέρνηση να «κόψει» μια… τηλεοπτική εκπομπή! Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε υπερ-υπουργός του Μένιος Κουτσόγιωργας υπαναχώρησαν στο ισραηλινό αίτημα (που περιελάμβανε και το «παράπονο» γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ) κι έτσι η εκπομπή των «Ρεπόρτερς» με τις καταγγελίες του Στέλιου Καζαντζίδη δεν προβλήθηκε ποτέ…

Ο μοναδικός άνθρωπος που είχε το σθένος να βγάλει στη φόρα το τρομακτικό παρασκήνιο που παίχτηκε τότε (με τον «πόλεμο» Ελλάδας-Ισραήλ για τον Καζαντζίδη!) ήταν ο γνωστός δημοσιογράφος και διανοούμενος Κυριάκος Διακογιάννης, στενότατος φίλος και κουμπάρος του Στέλιου Καζαντζίδη· ο Διακογιάννης εξέδωσε και μια ιδιότυπη «βιογραφία» του Καζαντζίδη, που ήταν έτοιμη στα τέλη Αυγούστου του 2001, λίγες μόνο ημέρες πριν τον χαμό του μεγάλου τραγουδιστή (14 Σεπτεμβρίου 2001, τρεις μέρες μετά τις επιθέσεις της «Αλ Κάιντα» στις ΗΠΑ). Στην έρευνά του αυτή ο Κυριάκος Διακογιάννης παραθέτει και το… διάβημα (!) που έστειλε τότε η ισραηλινή κυβέρνηση στην ελληνική, στο οποίο αναφέρονταν τα εξής:

«Η κυβέρνηση του Ισραήλ διαμαρτύρεται έντονα γιατί η εκπομπή των «Ρεπόρτερς» στην ΕΡΤ-2 του παρελθόντος Σαββάτου θίγει βάναυσα τα συμφέροντα της χώρας μας και ως εκ τούτου ζητάμε τη διακοπή αυτής της εκπομπής και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Σε αντίθετη περίπτωση πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν θα προωθηθεί η ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ των χωρών μας»! [βλ. σελ. 288 του βιβλίου «Στέλιος Καζαντζίδης» του Κυριάκου Διακογιάννη, εκδόσεις «Κάκτος», 2001].

Αυτά τα απίστευτα λοιπόν συνέβησαν τότε, πριν από 30 χρόνια, και το μέγα ερώτημα βεβαίως πολλών που θα προκύψει εύλογα είναι το εξής: Καλά, πώς οι Ισραηλινοί γνώριζαν τότε, με κάθε λεπτομέρεια, τι παιζόταν και τι επρόκειτο να παιχτεί στην ελληνική δημόσια τηλεόραση; Η απάντηση είναι: Το γνώριζαν, επειδή είχαν άμεση ενημέρωση ΜΕΣΑ από το τότε κυβερνών ΠΑΣΟΚ, από τους πράκτορές τους που δραστηριοποιούνταν πολιτικά ως βουλευτές, υπουργοί κτλ. του «Κινήματος»! Χρειάζεται να προσθέσουμε περισσότερα;

Η «Μίνως», η ΕΜΙ και ο… θάνατος του Στέλιου Καζαντζίδη!

Εξυπηρετούσε άραγε ξένα (συγκεκριμένα: σιωνιστικά) συμφέροντα η μουσική-δισκογραφική εταιρεία «Μίνως Μάτσας και υιός»; Η εν λόγω εταιρεία ήταν από ένα σημείο και ύστερα συνδεδεμένη με την εβραϊκών συμφερόντων μουσική εταιρεία-μαμούθ ΕΜΙ. Η τελευταία είναι εξαπλωμένη, σαν ένα τεράστιο «χταπόδι», σε ολόκληρη κυριολεκτικά την υφήλιο και έχει ουκ ολίγες φορές κατηγορηθεί στο παρελθόν ότι προωθεί τραγούδια και καλλιτέχνες που περνούν… αντιχριστιανικά και σατανιστικά μηνύματα! Στην Ελλάδα λοιπόν εκπροσωπήθηκε από την εταιρεία της γνωστής οικογένειας Ελληνοεβραίων Μάτσα…

Προώθησε άραγε και το ελληνικό παρακλάδι της ΕΜΙ (η «Μίνως Μάτσας και υιός») ανάλογα μηνύματα περιεχομένου βλάσφημου προς τη χριστιανική μας πίστη και υποστηρικτικού του… σατανισμού; Στο παρελθόν «ειδικοί» των ανάστροφων μηνυμάτων που περικλείονται «μυστικά» σε κάποια τραγούδια -οι στίχοι των οποίων όταν τραγουδιούνται ανάποδα βγάζουν ΥΜΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ!- κατηγόρησαν την ως άνω δισκογραφική εταιρεία ότι προβάλλει πράγματι τραγούδια και καλλιτέχνες που ξεριζώνουν τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις του λαού μας και οδηγούν τους νέους Έλληνες προς σατανιστικές παρεκτροπές… Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρθηκε ο διάσημος επιτυχημένος Έλληνας τραγουδιστής ελαφράς και ροκ μουσικής Βασίλης Παπακωνσταντίνου, κάποια γνωστά τραγούδια του οποίου εμπεριέχουν όντως παρόμοια αμφισβητούμενα μηνύματα, με αθεϊστικά κτλ. υπονοούμενα…

Πάντως, ο Στέλιος Καζαντζίδης ΔΕΝ σταμάτησε την αυστηρή κριτική του κατά του σιωνισμού τη δεκαετία του 1980! Αντιθέτως, συνέχισε να ασκεί σκληρή κριτική στο «παγκόσμιο εβραϊκό σύστημα» και τα επόμενα χρόνια, ώσπου «ξαφνικά» ασθένησε από καρκίνο στον εγκέφαλο… Τι σχέση θα μπορούσε να έχει η αρρώστια του, που τον ταλαιπώρησε αφάνταστα, με όλα αυτά; Οι άνθρωποί του περιέγραψαν τον θάνατό του ως «μαρτυρικό». Και ο θάνατός του σταμάτησε την κριτική του προς τον σιωνισμό. Έτσι, ο διεθνής σιωνισμός απαλλάχτηκε από έναν «έξαλλο αντισημίτη» και ο Στέλιος Καζαντζίδης πέρασε στην αθανασία της ελληνικής ιστορίας…