8.2.2021
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
“Υπάρχουν τρεις φάσεις της πανδημίας. Η άμεση, που θα διαρκέσει έως τα τέλη του 2021 περίπου, η ενδημική, μέχρι το τέλος του 2023 και η περίοδος μετά την πανδημία, που θα ξεκινήσει περίπου το 2024.”
(Νίκολας Χρηστάκης, καθηγητής στο Yale, γιατρός και κοινωνιολόγος, συγγραφέας του best-seller της εποχής του κορονοϊού, “Το βέλος του Απόλλωνα”)
Οι επιστήμονες προειδοποιούν: η καθημερινότητά μας δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια, όσα θυμόμαστε ως το κομβικό έτος 2019 θα πρέπει να τα ξεχάσουμε... Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2021, έναν και πλέον χρόνο από το ξέσπασμα της κοροναϊκής πανδημίας, ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής Νίκολας Χρηστάκης προέβη σε συγκλονιστικές δηλώσεις, που καλό θα ήταν να προσεχθούν από πολλούς. Είπε συγκεκριμένα, περιγράφοντας την επερχόμενη πορεία των πραγμάτων:
“Στην πρώτη άμεση φάση βιώνουμε το βιολογικό και επιδημιολογικό σοκ του κορωνοϊού. Ο ιός εξαπλώνεται διαρκώς, μέχρι να μολυνθούν αρκετοί άνθρωποι και να φτάσουμε στη λεγόμενη ανοσία της αγέλης. Σε αυτήν την περίοδο της πανδημίας, καλούμαστε να ζήσουμε σε έναν κόσμο αλλαγμένο, φορώντας μάσκες, τηρώντας κοινωνικές αποστάσεις, με λουκέτα σε επιχειρήσεις και σχολεία κτλ.
Σε περιόδους πανδημίας οι άνθρωποι έχουν την τάση να στρέφονται στη θρησκεία, να κλείνονται στα σπίτια τους και να γίνονται πιο απόμακροι. Θα χρειαστεί περίπου ένας χρόνος, μέχρι το τέλος του 2021, πριν φτάσουμε στο σημαντικό ορόσημο της ανοσίας της αγέλης, που θα επιτευχθεί είτε με φυσικό τρόπο, επειδή ο κορωνοϊός συνεχίζει να εξαπλώνεται, ή τεχνητά μέσω των εμβολιασμών.
Μετά την πρώτη φάση, ακολουθεί η ενδιάμεση περίοδος. Σε αυτήν θα κληθούμε να αναρρώσουμε όχι από τις βιολογικές ή τις επιδημιολογικές επιπτώσεις αλλά από τις ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές επιδράσεις. Για κάθε άτομο που πεθαίνει από την πανδημία, πιθανώς άλλοι πέντε να αποκτήσουν σοβαρή αναπηρία.
Εκατομμύρια άνθρωποι θα χρειαστούν διαρκή ιατρική φροντίδα ακόμη κι όταν αφήσουμε πίσω μας τις άμεσες επιπτώσεις της θνησιμότητας της πανδημίας. Η πανδημία επιτάχυνε έναν αριθμό τάσεων που αφορούν στον τρόπο παροχής της υγειονομικής περίθαλψης και ανέτρεψε κάποιες άλλες τάσεις.
Έχοντας διαπιστώσει στην πράξη τη σημασία της επιστήμης στην αντιμετώπιση αυτής της παγκόσμιας απειλής, ίσως δούμε την αναγκαιότητά της και σε άλλους τομείς, όπως στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Είναι πιθανόν μια από τις μακροπρόθεσμες κληρονομιές της πανδημίας να είναι μια ανανεωμένη εκτίμηση, ένα ενδιαφέρον, μια στήριξη σε επιστημονικά εγχειρήματα.
Στο τέλος του 2023 θα μπαίνουμε στην τρίτη φάση μετά την πανδημία. Πιστεύω ότι η εικόνα του κόσμου θα είναι διαφορετική μετά τη λήξη της δεύτερης φάσης, όπως έγινε και το 1920. Η περίοδος αυτή θα είναι κάπως σαν εκείνη της δεκαετίας του 1920 μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και την πανδημία της Ισπανικής Γρίπης.
Όλες οι δυσκολίες και τα προβλήματα κι οι αλλαγές στις ζωές μας, που κληθήκαμε να αντέξουμε και να ξεπεράσουμε αυτά τα πρώτα χρόνια, θα ανατραπούν ξαφνικά. Οι άνθρωποι δεν θα στρέφονται πλέον τόσο στη θρησκεία, θα αναζητούν διαρκώς ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση και επαφές σε νυχτερινά κέντρα, μπαρ και εστιατόρια, αθλητικές και πολιτικές εκδηλώσεις, μουσικές παραστάσεις. Μπορεί να δούμε και κάποια σεξουαλική απελευθέρωση.
Και υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορεί να μην επιστρέψουν ποτέ, όπως οι χειραψίες, για παράδειγμα, στις δυτικές κοινωνίες, ή συγκεκριμένοι τύποι μη αναγκαίων επαγγελματικών ταξιδιών. Οι άνθρωποι διαπιστώνουν τώρα ότι μπορούν να λειτουργήσουν και με τηλεδιασκέψεις ή συγκεκριμένους τρόπους παροχής ιατρικής φροντίδας, όταν οι άνθρωποι πήγαιναν πρώτα να συναντήσουν με φυσική παρουσία τον γιατρό τους και τώρα βλέπουν ότι δεν χρειάζεται πλέον να το κάνουν, προς όφελος όλων. Ή μοτίβα τηλεργασίας, για παράδειγμα με τους ανθρώπους να συνειδητοποιούν ότι δεν χρειάζεται να μεταβούν με μέσα μαζικής μεταφοράς στις δουλειές τους για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
Αν με ρωτήσετε τι μου δίνει ελπίδα, μπαίνω στον πειρασμό να αναφέρω ένα ανέκδοτο που αναφέρουν συχνά γιατροί, κάπως κυνικό και απαισιόδοξο, ότι “όλες οι αιμορραγίες σταματούν κάποια στιγμή”. Οι πανδημίες, λοιπόν, πάντα σταματούν, αλλά συχνά αφού έχουν στοιχίσει πολλές ζωές. Έρχονται κατά κύματα και κάποια στιγμή εξαφανίζονται. Είμαι, ως εκ τούτου, πολύ αισιόδοξος ότι θα βγούμε στην άλλη άκρη του τούνελ. Όσο σοβαρή κι αν είναι η απειλή του κορονοϊού, η μοίρα του στο τέλος είναι να γίνει ενδημικός, σαν ένας από τους κοινούς ιούς της γρίπης, κυκλοφορώντας ανάμεσά μας και προκαλώντας στο τέλος σχετικά ήπια συμπτώματα, αλλά έχοντάς μας επηρεάσει για πάντα"...
Παρ' όλα αυτά, αρκετοί ερευνητές έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι ο COVID-19 δεν θα είναι το τέλος· ότι έπεται η εμφάνιση μιας νέας αρρώστιας, κατά πολύ χειρότερης, που την ονομάζουν “Ασθένεια-Χ”. Σύμφωνα με διαδικτυακό ρεπορτάζ του Newsbomb, της 3ης Φεβρουαρίου 2021 (“Τρόμος πως έρχεται νέα «Μαύρη Πανώλη» στον πλανήτη”), ο πλανήτης ήδη ζει υπό τον φόβο μιας νέας πανδημίας. Η αιτία του νέου κακού πιθανότατα θα αποδειχθεί ένας μύκητας, ο Candida auris, ο οποίος εισέρχεται στο αίμα προκαλώντας σωρεία μολύνσεων και οδηγώντας τον ξενιστή στον θάνατο, χωρίς μάλιστα να υπάρχει δυνατότητα φαρμακευτικής αγωγής... Εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2009 στο αυτό μιας Γιαπωνέζας και κανένα φάρμακο δεν μπόρεσε να τον απομακρύνει! Έτσι, οι επιδημιολόγοι τον χαρακτηρίζουν ως “το τέλειο παθογόνο”...
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κάνει πλέον λόγο ανοιχτά για αυτή την επόμενη πανδημία, την οποία κι ο ίδιος χαρακτηρίζει ως “Ασθένεια-Χ”, πολύ πιο θανατηφόρα από τον κορονοϊό. Είναι πολύ χαρακτηριστικό, δε, ότι την άνοιξη του 2019 -πολλούς μήνες πριν εμφανιστεί ο COVID-19- οι υγειονομικές αρχές του πλανήτη (και της Ελλάδας) τέθηκαν επί ποδός, ακριβώς λόγω του μεγάλου φόβου των επιστημόνων για τη διασπορά αυτού του άκρως θανατηφόρου μύκητα επί της υφηλίου. Σε ρεπορτάζ του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (“Candida auris: Ο μύκητας που απειλεί την Ανθρωπότητα”), που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2019, διαβάζουμε μεταξύ άλλων τα εξής αξιοπρόσεκτα:
“Ο κώδων του κινδύνου για την ανάπτυξη και διάδοση μικρο-οργανισμών εξαιρετικά ανθεκτικών στα αντιβιοτικά και αντιμυκητιακά φάρμακα έχει κρούσει εδώ και χρόνια. «Μαύρος Πρίγκιπας» αυτών των μικροοργανισμών, είδος «Μύκητα του Σκότους», αποδεικνύεται τώρα ο πολύ θανατηφόρος Candida auris, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο αυτί μιας Γιαπωνέζας πριν δέκα χρόνια (εξ ου και το Auris), αλλά εδώ και πέντε χρόνια επιτίθεται απροειδοποίητα σε διάφορα νοσηλευτικά ιδρύματα ανά τον πλανήτη, θερίζοντας κυριολεκτικά τους ασθενείς.
Ουδείς γνωρίζει από πού «κρατάει η σκούφια του», αλλά και πώς μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Συγγενείς ορισμένων ασθενών καταγγέλλουν ότι ακόμα και το νοσηλευτικό προσωπικό αποφεύγει ενίοτε, όσο μπορεί, και να πλησιάσει τους πάσχοντες, γιατί ο μύκητας αναπτύσσεται παντού, από τις φλέβες μέχρι τους σωλήνες του εξαερισμού των νοσοκομείων.
Όχι να τον αντιμετωπίσουν δεν μπορούν, ούτε καν να απολυμάνουν τα δωμάτια των ασθενών που απεβίωσαν δεν καταφέρνουν! Σε μια περίπτωση, οι ειδικοί του Imperial College έσπευσαν στο φημισμένο ιδιωτικό νοσοκομείο Royal Brompton του Λονδίνου να το απολυμάνουν. Μετά από μία εβδομάδα που ένα ειδικό μηχάνημα ράντιζε όλο τον χώρο με υπεροξείδιο του υδρογόνου, όλοι οι μικροοργανισμοί είχαν εξοντωθεί, εκτός από έναν: τον Candida Auris! Αυτός εξακολουθούσε να αναπτύσσεται! Η διεύθυνση του Royal Brompton δεν ήξερε ούτε πώς να απολυμάνει το δωμάτιο, όχι να αντιμετωπίσει τον μύκητα. [...] Οι τρομοκρατημένοι υπεύθυνοι του νοσοκομείου είπαν: «Δεν έχουμε ιδέα από που έρχεται, αυτό που ξέρουμε είναι ότι μεταδίδεται όπως η πυρκαγιά στο δάσος». [...]
Σημειωτέον ότι ο μύκητας πλήττει ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών των ιδρυμάτων που «επισκέπτεται», ενίοτε και το 50%, και περίπου το 30% από τους προσβαλλόμενους πεθαίνουν εντός τριών μηνών.
Ύβρις και Νέμεσις... Εδώ και καιρό επιστήμονες και οικολόγοι προειδοποιούν για τις συνέπειες που θα έχει η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών και άλλων φαρμάκων, τόσο στην Ιατρική, όσο και στη Γεωργία. Εις ώτα όμως μη ακουόντων. [...] Η μαζική επέμβαση των ανθρώπων στη φύση, η απομάκρυνση της ζωής μας από κάθε ισορροπία που η ίδια η φύση διαμόρφωσε σε διάστημα χιλιάδων χρόνων, μια οικονομική και κοινωνική οργάνωση που αποσκοπεί στον πλουτισμό ελαχιστότατων μειοψηφιών, παραγνωρίζοντας κάθε άλλο κριτήριο οδηγεί αναπόφευκτα σε φυσικές αντιδράσεις πολύ μεγάλης βιαιότητας, από τις οποίες δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει να επιβιώσει η ανθρωπότητα πάνω από μερικές δεκαετίες, αν ο Homo Sapiens δεν προσπαθήσει να ανταποκριθεί κάπως στο όνομά του, αντί να συμπεριφέρεται ως το αντίθετο.
Το ανθρώπινο είδος στο μεγαλύτερο σταυροδρόμι από καταβολής του... Από μια άλλη άποψη βέβαια, η εμφάνιση μικρο-οργανισμών όπως ο Candida Auris ή ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως οι καταιγίδες στη Μεσόγειο, μπορούν να προσφέρουν ασφαλώς τεράστια υπηρεσία, αν χρησιμεύσουν ως προειδοποιητικά σημεία, ικανά να οδηγήσουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες σε αποφασιστική δράση. Η ανθρωπότητα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, διαθέτει σήμερα τα τεχνολογικά μέσα για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του παρόντος, αλλά και αρκετά μεγαλύτερου πληθυσμού. Ταυτόχρονα όμως τόσο η κοινωνική της οργάνωση, όσο και η ψυχολογική μας συγκρότηση είναι «βάρβαρες» και «προϊστορικές».
Ποιους πλήττει κατά προτεραιότητα ο Candida Auris. Ο Candida auris πλήττει κυρίως άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα και οι μισοί από όσους προσβάλλονται από αυτόν πεθαίνουν εντός 90 ημερών, γράφουν οι New York Times. Την τελευταία πενταετία, έπληξε μια μονάδα νεογνών στη Βενεζουέλα και ένα νοσοκομείο στην Ισπανία, ενώ υποχρέωσε ένα φημισμένο Βρετανικό ιατρικό κέντρο να κλείσει την μονάδα εντατικής θεραπείας που διατηρούσε. Ο μικροοργανισμός «ρίζωσε» στην Ινδία, το Πακιστάν και τη Νότιο Αφρική. [...] Ο Candida auris είναι ίσως, το χειρότερο, το πιο επίφοβο παράδειγμα των νέων απειλών, όπως η άνοδος ανθεκτικών στα φάρμακα μολύνσεων, απειλών που φαίνεται πολύ δύσκολο έως αδύνατο να αντιμετωπισθούν, τουλάχιστο στα πλαίσια της ασκούμενης σήμερα ιατρικής.
Η αιτία του φαινομένου. Επί δεκαετίες, οι ειδικοί στη δημόσια υγεία προειδοποιούσαν ότι η κατάχρηση των αντιβιοτικών τόσο στην ιατρική, όσο και στη γεωργία, μείωνε την αποτελεσματικότητα φαρμάκων που θεράπευαν μικροβιακές λοιμώξεις που ήταν θανάσιμες κατά το παρελθόν. Τώρα, εκτός από τις μικροβιακές λοιμώξεις, έχουμε επίσης και μια έκρηξη ανθεκτικών μυκήτων που προσθέτει μια τρομακτική νέα διάσταση σε ένα πρόβλημα που υπονομεύει έναν από τους πυλώνες της σύγχρονης ιατρικής. Με δύο λόγια, οι μικροοργανισμοί, είτε πρόκειται για βακτήρια, είτε για μύκητες, θέλουν να ζήσουν και για να ζήσουν αναπτύσσουν σταδιακά άμυνες στις επιθέσεις που δέχονται από τα φάρμακα. [...] Ορισμένοι όμως αναλυτές πιστεύουν ότι υπεύθυνη για την εμφάνιση του Candida Auris είναι η κατάχρηση αντιμυκητιακών φαρμάκων σε μια όλο και περισσότερο χημική γεωργία. Τόσο η χημική Ιατρική, όσο και η χημική Γεωργία της εποχής μας είναι πολύ καλύτερα προσαρμοσμένη στην επιδίωξη του καπιταλισμού, οργανωμένη μέχρι παροξυσμού από τον σύγχρονο νεοφιλελευθερισμό, να ανεβάσει την «απόδοση» των εργαζομένων. Είναι προτιμότερο π.χ., από την άποψη της βραχυπρόθεσμης οικονομικής αποδοτικότητας, να μην στείλεις κάποιον για μακρό χρονικό διάστημα με άδεια σε ένα σανατόριο ή να του αλλάξεις θέση και είδος εργασίας, αλλά να του δώσεις κάποιο «θαυματουργό χαπάκι» ή να του κάνεις μια «εγχείρηση». [...]
Παγκόσμια απειλή σοβαρότερη από τον καρκίνο. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι, αν δεν ανακαλυφθούν νέες, πιο αποτελεσματικές θεραπείες κι αν δεν περιοριστεί δραστικά η χρήση αντιβιοτικών στην ιατρική και στη γεωργία, τότε θα πληγούν τελικά και οι υγιέστεροι πληθυσμοί”.
Όλα αυτά συνδέθηκαν εξ αρχής -από την πρώτη περίοδο της πανδημικής κρίσης, στις αρχές του 2020- με τις ραγδαίες εξελίξεις της σύγχρονης τεχνολογίας, οι οποίες εγκυμονούν σοβαρότατες απειλές για το μέλλον του κόσμου μας. Ειδικοί αναλυτές συνδύασαν την κρίση του ιού με τις ριζικές αλλαγές που προκάλεσαν στις ζωές των ανθρώπων το διαδίκτυο και η κινητή τηλεφωνία, κρούοντας (αργά ίσως) τον κώδωνα του κινδύνου για το σύνολο της ανθρωπότητας. Καταστάσεις-φαντάσματα, που η αχαλίνωτη τεχνολογική ανάπτυξη γέννησε με τρόπο σχεδόν τερατώδη, καραδοκούν πλέον δίπλα μας, δημιουργώντας βάσιμες ανησυχίες σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι.
Ένα άλλο, παράλληλο διαδίκτυο, σαν να πρόκειται για “σκιά” του διαδικτύου που όλοι γνωρίζουμε, εξελίσσεται εδώ και καιρό με τρόπο επικίνδυνο και με συνέπειες ανυπολόγιστες για το μέλλον της τεχνολογίας και του κόσμου... Είναι το λεγόμενο “σκοτεινό διαδίκτυο” ή “σκοτεινός ιστός” (“dark web”), το οποίο λειτουργεί ταυτόχρονα με το γνωστό μας παγκόσμιο σύστημα διασυνδεδεμένων δικτύων υπολογιστών (internet) και καθίσταται ολοένα και περισσότερο απειλή για την ασφάλεια και φερεγγυότητα των ηλεκτρονικών συστημάτων.
Σ' αυτόν τον ανώνυμο διαδικτυακό ιστό, σκιώδεις χρήστες έχουν πρόσβαση σε κρυφές υπηρεσίες, μη ορατές από τους πολλούς. Αποτελείται -όπως σημειώνουν οι ειδικοί- από τα αποκαλούμενα “darknets” (“σκοτεινά δίκτυα”), που είναι συνήθως δίκτυα επικάλυψης, τα οποία προσεγγίζονται με συγκεκριμένο λογισμικό και άδειες με τη συχνή χρήση πρωτοκόλλων και θυρών που απαντώνται σε μη τυποποιημένες επικοινωνίες. Πρόκειται για μία προβληματική πτυχή του διαδικτύου, που χρησιμοποιούν μεταξύ άλλων ομάδες που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς του κοινού εγκλήματος... Ουδείς μπορεί να αποκλείσει σοβαρά το ενδεχόμενο, κάποια στιγμή, μία ανώνυμη και τελείως άγνωστη παρανοϊκή διάνοια -ένας αρρωστημένος εγκέφαλος με ασύλληπτα υψηλό δείκτη ευφυΐας- να εκμεταλλευτεί τις τεράστιες δυνατότητες που παρέχει το σκοτεινό διαδίκτυο για να καταστρέψει ηλεκτρονικά τον κόσμο: αρκεί η μαζική μόλυνση των κεντρικών διαχειριστών ηλεκτρονικών συστημάτων, μέσα από τις σκοτεινές “στοές” και “σήραγγες” του σκιώδους υπερ-δικτύου, για να μεταβληθεί σε κλάσματα του δευτερολέπτου η ζωή πάνω στον πλανήτη σε δαντική κόλαση...
Αξίζει εδώ να επισημάνουμε, ότι οι πρώτες μεγάλες ανησυχίες για μια ηλεκτρονική κατάρρευση της ανθρωπότητας είχαν εμφανιστεί περί τα τέλη της δεκαετίας του 1990, με αφορμή τον περίφημο “Ιό του 2000”. Τι ήταν αυτός ο ιός; Επρόκειτο για επικίνδυνο ηλεκτρονικό παράσιτο (bug), ονόματι “Υ2Κ”, ικανό να προκαλέσει παράλυση όλων των συστημάτων υπολογιστών και καταστροφή όλων των λογισμικών τους λόγω της αδυναμίας αλλαγής του έτους από το 99 στο 00, επειδή τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου 1999 προς την 1η Ιανουαρίου 2000 το έτος δεν θα άλλαζε σε 2000, αλλά θα γύριζε αυτόματα πίσω στο 1900! Κι αυτό θα συνέβαινε, επειδή οι ημερομηνίες που ήταν ενσωματωμένες στα λογισμικά των παλαιών υπολογιστών αναγράφονταν με δύο ψηφία, αντί για τέσσερα: έτσι, το έτος 1999 αναγραφόταν απλώς ως “99”, συνεπώς το έτος 2000 θα αναγνωριζόταν από την κεντρική μνήμη του κομπιούτερ ως “00”... Εάν όμως τα ηλεκτρονικά συστήματα του πλανήτη “μετέφραζαν” αυτομάτως στην αλλαγή της χιλιετίας αυτό το “00” ως 1900, και όχι ως 2000, τότε θα επρόκειτο για τρομακτικό πρόβλημα με ανυπολόγιστη ζημία για το σύνολο της ανθρωπότητας, αφού θα προξενούσε: 1) Παράλυση προσωπικών υπολογιστών, 2) Επιπλοκές σε τραπεζικούς διακανονισμούς στα συστήματα ΑΤΜ και όχι μόνο, 3) Ραγδαία μείωση εσόδων σε επιχειρήσεις.
Τελικά, την Πρωτοχρονιά του 2000 το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε και ο πλανήτης Γη σώθηκε από μια πρωτόγνωρη τεχνολογική καταστροφή. Τέθηκαν όμως οι βάσεις για μελλοντικούς ηλεκτρονικούς ολέθρους, αναπόφευκτους πλέον, που πρόκειται να ξεσπάσουν στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, δικαιώνοντας όλους εκείνους που πιστεύουν ότι είναι μοιραίο κάποια στιγμή η τεχνολογία να καταστρέψει την ανθρωπότητα...
ΥΓ. Άρθρα μας, παραπλήσια με τα θέματα της παραπάνω ανάλυσης, εδώ: 1) “Το δίκτυο 5G: εμπόδια και προοπτικές” 2) “Ψηφιακή μαύρη τρύπα” 3) “Αυτοματοποιημένες μηχανές μετά τον κοροναϊό” 4) “COVID-19 και τεχνολογία” 5) “Η νέα ανατολή του COVID-19: ποια θα είναι η επόμενη φάση της πλανητικής Κρίσης;” 6) “Κυβερνο-κοροναϊός: έρχεται ηλεκτρονική πανδημία μεγαλύτερη από του Covid”, 7) “''Επιστροφή στο Μέλλον” ή... προς μία “νέα λίθινη εποχή;''” 8) “Η μάχη των μαχών: νανορομπότ κατά ιού”.
Comments